Σύμφωνα με την Άννα Χρυσόγελλου-Κάτση, (Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974, (2008), Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών/Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών):
“….Αποτέλεσε την τελευταία και μακροβιότερη εκδοτική προσπάθεια του Γ. Δροσίνη. Η έκδοσή του ξεκίνησε το 1921, σε μια ευτυχή στιγμή της ελληνικής ιστορίας, όταν ο ελληνικός στρατός βρισκόταν θριαμβευτής στη Μ. Ασία, και στη συμπλήρωση ενός αιώνα από την επανάσταση του 1821. Είναι δε σημαντικό το γεγονός ότι, παρά την τελική έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας και τη διάψευση των ελπίδων, το ΗΜΕ επέζησε μέχρι και το 1936 φιλοξενώντας ποικίλες συνεργασίες πολλών και αξιόλογων συνεργατών….â€
Ενδεικτικά μεταξύ των συνεργατών της έκδοσης, βρίσκουμε τα ονόματα των Γ. Αθάνα (Γ. Αθανασιάδη - Νόβα), Μπάμπη Άννινου, Δ. Βουτυρά, Ι. Γρυπάρη, Σ. Δάφνη, Σ. Μ. Θεοτόκη, Ι. Μπουκουβάλα-Αναγνώστου, Ι. Θ. Κακριδής, Α. Καρκαβίτσα, Εμ. Κριαρά, Εμ. Λυκούδη, Α. Ορλάνδου, Κ. Παλαμά, Ν. Πετιμεζά — Λαύρα, Ι. Πολέμη, Α. Προβελέγγιου, Ι. Ν. Σβορώνου, Α. Τζάρτζανου.
Επίσης στα περιεχόμενα του Ημερολογίου περιλαμβάνονται χαρακτηριστικά έργα/σκίτσα των Κωνσταντίνου Μαλέα, Κωνσταντίνου Παρθένη (μεταξύ των έργων του βρίσκουμε και σκίτσο του έργου «Ευαγγελισμός» που κέρδισε 1ο βραβείο σε έκθεση θρησκευτικής τέχνης, το 1911) και Γεωργίου Ροϊλού. Τέλος από το 1926 μέχρι και το τελευταίο τεύχος του 1936, στους καλλιτεχνικούς συνεργάτες του περιοδικού αναφέρεται και το όνομα του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, ο οποίος πιθανότατα συμμετέχει στην «αισθητική» επιμέλεια της έκδοσης, καθώς δεν εμφανίζεται με κάποιο ενυπόγραφο έργο στα περιεχόμενα του περιοδικού.
Παναγιώτης Γεωργίου, ΒΚΠ, 2010.